نظریه‌های گوناگونی درباره‌ی نام تهران وجود دارد. برخی منابع تاریخی روایت می‌کنند که در گذشته‌های دور، گروهی از خاندان طاهری خراسان به دلیل کمبود منابع به منطقه‌ی کنونی تهران مهاجرت کردند. در آن زمان، تهران روستایی خوش‌آب‌وهوا در شمال شهر ری بود. با استقرار طاهریان در این منطقه و رونق باغداری، نام این روستا ابتدا «طاهران» و سپس «طهران» شد. برخی دیگر معتقدند که «تِه» به معنای گرم است و تهران به معنای دامنه‌ی گرم. در مقابل، «شِم» به معنای سرد بوده و شمیران یعنی دامنه‌ی سرد. نظریه‌ی دیگری بیان می‌کند که از آنجا که تهران در دامنه‌ی کوه شکل گرفته، در ابتدا «ته ران» نامیده شد که به معنای انتهای ران کوه است و به‌مرورزمان به تهران تغییر یافت. همچنین، معنای دیگری برای تهران مطرح شده که آن را به خانه‌های زیرزمینی ساکنانش نسبت می‌دهد. یاقوت حموی در «معجم البلدان» و زکریا قزوینی در «آثار البلاد و اخبار العباد» نوشته‌اند که تهرانی‌ها در خانه‌های زیرزمینی زندگی میکردند. در برخی منابع نیز گفته شده که تهران ریشه‌ای فارسی دارد و نام آن را به عطارد (تیر) نسبت داده‌اند. برخی بر این باورند که شخصی به نام تیرداد این منطقه را آباد کرده و در ابتدا «تیران» نامیده شده که بعدها به تهران تغییر کرده است. سعید نفیسی، مورخ و استاد دانشگاه تهران، در آثار خود آورده که مردم این منطقه برای در امان ماندن از جنگ‌ها و حملات، به زیرزمین‌ها پناه می‌بردند. به همین دلیل، نام تهران از ترکیب «ته» به معنای زیر و «ران» از راندن گرفته شده است، یعنی مکانی که مردم در شرایط اضطراری به آن پناه می‌بردند. نام تهران پیش از اسلام نیز وجود داشته اما پس از اسلام، با تأثیر زبان عربی، به «طهران» تغییر یافت. با جنبش مشروطه و تغییرات در ادبیات و نگارش فارسی، کم‌کم املای «تهران» رواج پیدا کرد.
نام این شهر به معنای سرزمین مقدس و یا شهر خدا می باشد که در طول تاریخ در سفرنامه ها و سیاحت نامه های فراوانی می توانید نام تهران را مشاهده کنید، در طول تاریخ مدارک بسیار زیادی وجود دارد که یکی از اولین مناطقی که آریایی ها در آن حضور پیدا کردند این شهر می باشد. یکی از بزرگترین قوم هایی که بر این منطقه حکومت کردند قوم اتابکان بودند که نزدیک به ۱۴۰ سال در این منطقه حکمرانی میکردند. بعد از آنها مغول ها و بعد از آن های حاکمان آل مظفر موفق شدند که در این منطقه حکمرانی کنند و در نهایت نیز تیموریان و صفویان حکمرانی بر این منطقه را به عهده گرفتند.
در دوره زندیه و قاجاریه حاکمان بسیار زیادی بر منطقه تهرانگرد که امروزه با نام شهر تهرانان را می شناسید حکمرانی کردند. شهر تهران با دارا بودن بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت یکی از پرجمعیت ترین شهر های ایران به شمار می آید.
استان تهران چهارمین استان وسیع کشور با مساحتی حدود 75000 کیلومتر مربع است که در مرکز فلات ایران و حاشیه دشت های کویر و لوت قرار دارد. استان تهران از شمال و غرب به استان اصفهان از شمال شرقی به استان خراسان از جنوب غربی به استان فارس و از جنوب شرقی به استان کرمان محدود می شود. شهر تهران جمعیتی بالغ بر 523192 نفر دارد كه از اين تعداد، 481479 نفر آن جمعيت شهري و 41713 نفر جمعيت روستايي است و طبق این آمار یکی از شهرهای بزرگ و پرجمعیت ایران به شمار می‌رود. آب و هوای استان تهران به علت قرار داشتن بر روی کمربند خشک جهانی دارای زمستانهای سرد و نسبتا مرطوب و تابستانهای گرم و خشک و البته طولانی است.
اگر تحمل گرمای طاقت فرسای فصل تابستان و سرمای سوزناک زمستان را ندارید، پیشنهاد می‌کنیم در این دو فصل به تهران سفر نکنید. البته ناگفته نماند که در این ایام شهر تهران خالی از مسافر است. بنابراین برای افرادی که حوصله شلوغی را ندارند، بهترین فرصت برای گشت‌وگذار در دل پس کوچه‌های خشتی تهران و لذت از تماشای جاذبه‌های تاریخی آن است.
سفر به تهران در فصل بهار خواهان زیادی دارد. زیرا خبری از گرمای سوزان تابستان نیست. قطعاٌ نسیم ملایم بهاری و استشمام بوی گل و شکوفه در این فصل هر کسی را برای سفر به شهر بادگیرها ذوق‌زده می‌کند. تعداد گردشگران تهران در تعطیلات نوروز به بالاترین حد خود می‌رسد و این مسئله باعث افزایش هزینه‌های سفر می‌شود. از طرفی پیدا کردن اقامتگاه مناسب در ایام پرمسافر نیز کمی سخت است.
از خوبی‌های سفر به تهران در فصل پاییز هرچه بگوییم کم است. آب‌وهوای عالی، طبیعت دیدنی و باغ‌های خرم باعث رونق گردشگری در فصل پاییز شده‌اند. بی‌شک کویرنوردی و تماشای غروب تهران در روزهای خنک پاییز می‌تواند لذت‌بخش‌ترین سفر عمرتان باشد.
شهر تهران دومین شهر خشت و خام تاریخی جهان است. تهران پنجمین استان صنعتی کشور است و با وجود واحد های صنعتی بی شمار جزو شهرهای آلوده ایران می باشد. شهرداری تهران در سال 1310 تاسیس شده است. زبان اصلی مردم تهران فارسی است که با لهجه تهرانی صحبت می کنند. جمعیت شهر تهران حدود 600 هزار نفر است که اقلیت های مختلفی همچون: زرتشتیان و یهودیان نیز در آن ساکن هستند. شهر تهران را زادگاه معماری آب و باد و قنات می نامند. تهران به عنوان اولین شهر ایران ثبت جهانی شد. بلندترین مناره های ایران متعلق به مسجد جامع تهران است. خواهر خوانده های شهر تهران: حمص در سوریه، نزوی در عمان، یئوسو در کره جنوبی، اولگین در کوبا و یاسبرین در مجارستان هستند. القابی همچون: شهر بادگیرها، شهر دوچرخه ها، دارالعباده، شهر بادگیرها و قطب پزشکی ایران شناخته می شود.
قیمه نخود یا قیمه تهرانی یکی از غذاهای محلی بسیار خوشمزه شهر تهران است که در آن به جای لحظه از نخود استفاده می شود، دستور پخت این غذای محلی خوشمزه کاملا مشابه قیمه معمولی می باشد فقط تنها تفاوت آن این است که به جای لپه در آن از نخود استفاده می شود و ادویه های آن کمی متفاوت است. آبگوشت گوجه بادمجان یکی دیگر از غذاهای بسیار خوشمزه محلی شهر تهران است که مواد اولیه آن شامل ماهیچه گوسفند، بادمجان، لپه، غوره و … می باشد. این غذا روزها یکی از خوشمزه ترین غذاهای تهرانی است که در بیشتر رستوران های این شهر نیز طبخ می شود. کوفته لپه یک فضای بسیار خوشمزه تهرانی است که بسیار شبیه به کوفته تبریزی می باشد، در ساخت این غذا از مواد اولیه ای همچون گوشت چرخ کرده، تخم مرغ خام و تخم مرغ پخته شده، سبزی معطر، زرشک، کشمش، پیاز سرخ کرده، رب گوجه فرنگی و ادویه مخصوص استفاده می شود.
