جزیره هرمز از دیدنی‌ترین نقاط خلیج فارس است که با خاک رنگارنگ و منحصربه‌فردش در سطح جهان شناخته می‌شود؛ به‌طوری‌که برخی آن را به سیاره مریخ تشبیه کرده‌اند. زمانی که پا به ساحل نقره‌ای این جزیره می‌گذارید، خاک درخشانی زیر پایتان دیده می‌شود که مانند ذرات نقره برق می‌زند و جلوه‌ای خیره‌کننده دارد.

این درخشش حاصل باقی‌مانده‌های مواد مذاب آتشفشانی است. درون این خاک ترکیباتی چون آمینوسیلیکات یافت می‌شود که در سنگ‌ها و کانی‌های آذرین و میکا وجود دارد و پودر شدن آن‌ها موجب ایجاد این جلوه اکلیلی شده است. متأسفانه بخشی از این خاک زیبا به‌دلیل اجرای پروژه‌هایی بدون نظارت کارشناسی از بین رفته و باید دانست که این خاک، برخلاف تصور، تجدیدپذیر نیست. در نبود فعالیت آتشفشانی، تشکیل دوباره چنین خاکی به قرن‌ها زمان نیاز دارد.

در بازدید از این ساحل، حفظ محیط زیست اهمیت زیادی دارد. بهتر است با دقت و احترام بیشتری با این میراث طبیعی برخورد شود تا بتوان از زیبایی‌های آن بهره برد. خاک این ناحیه خاصیت مغناطیسی دارد، چون آهنی است، اما بافت آن نرم بوده و قدم زدن پابرهنه بر روی آن کاملاً دل‌پذیر خواهد بود.

این ساحل در پایین‌دست معدن خاک سرخ قرار دارد. یکی از جذاب‌ترین جلوه‌ها در این منطقه تضاد رنگی بین آب نیلگون دریا و خاک قرمز در نزدیکی ساحل است، به‌ویژه زمانی که آفتاب به شن‌ها می‌تابد و درخششی جادویی پدید می‌آید. اگر به دنبال ساحلی آرام و بکر هستید، این نقطه می‌تواند انتخاب خوبی باشد، البته باید توجه داشت که امکانات رفاهی یا سازه‌های گردشگری خاصی در آن دیده نمی‌شود.

برای علاقمندان به عکاسی، طلوع و غروب خورشید بر شن‌های براق فرصت خلق تصاویری هنری را فراهم می‌کند. همچنین دنیای موجودات ریز در میان صخره‌ها و مرجان‌ها می‌تواند برای علاقه‌مندان به طبیعت و حشرات، جالب توجه باشد.

هر زمان از سال می‌توان به این جزیره سفر کرد، اما بهترین فصل برای بازدید، پاییز و زمستان است. درحالی‌که مناطق دیگر کشور با سرمای شدید روبه‌رو هستند، این جزیره با کمک جریان‌های گرم اقیانوسی، آب‌وهوایی مطلوب و مرطوب دارد که سفر را لذت‌بخش‌تر می‌کند. نکته جالب دیگر اینکه بخشی از خاک جزیره خوراکی است و اهالی از آن به عنوان چاشنی و ادویه در غذاها استفاده می‌کنند.