قدمت این حمام تاریخی اصفهان به قرن ۱۲ هجری (۱۱۲۵ ‏هجری قمری) یعنی دوران صفویه باز می گردد. این حمام را به دستور علی قلی آقا از درباریان (خواجگان) ‏صفویه در زمان حرم شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی، ساخته اند. این حمام برای استفاده خانم ها و ‏آقایان به شکل کاملا مجزا قابل استفاده بوده است. گفته ها حاکی از این است که حمام کوچکتر برای استفاده ‏خانم ها و حمام بزرگتر برای استفاده آقایان بوده است. امروزه کاربری این موزه با مرمت های مختلف و مجسمه ‏هایی که قرار داده اند به موزه مردم شناسی تغییر پیدا کرده است.‏

این حمام در خیابان مسجد سید، منطقه بیدآباد اصفهان توسط علی قلی آقا از درباریان دو پادشاه صفوی شاه سلیمان و شاه سلطان حسین در سال 1125 هجری قمری ساخته شده. این حمام از نوع معماری سبک اصفهان در اواخر عصر صفوی است. بنای حمام شامل دو حمام بزرگ و کوچک و فضای چال حوض است. هر یک از این دو حمام از دو بخش اصلی سربینه(رخت کن حمام) و گرم خانه(گرمابه یا جای مشت و مال) تشکیل شده است. به طوری که در آن مردان و زنان به صورت جداگانه می توانستند از آن استفاده کنند. شکل قاعده سربینه حمام بزرگ به شکل هشت ضلعی منتظم طراحی شده و در اطراف سربینه سکوهایی طراحی شده که فضاهای پشت آن ها با طاق نماهای مدور تزئین شده و همچنین گنبد میانی سربینه به هشت ستون بزرگ سنگی استوار است.

تزئینات سقف به صورت رسمی بندی است و نورگیرهای سقف از فضای اطراف به سمت مرکز سقف به صورت منظم طراحی شده اند که در مواقع مختلف روز با ایجاد سایه روشن بر زیبایی تزئینات سقف می افزاید. این بنا به صورت موزه مردم شناسی در معرض دید عموم گردشگران قرار دارد. از ویژگی های خاص و معماری این حمام تزئینات زیبایی است که از سه دوره ی صفوی، قاجاریه و پهلوی شکل گرفته و اکنون جزئی از این بنا هستند.